
Op 6 mei was het eindelijk zo ver…. De Extreme Tandem Skydive Paracentrum Texel 13.000 ft, waarbij we 1 minuut lang zouden vallen. Uiteraard samen met onze instructeur.
Zodra we opstonden was ik zenuwachtig
Anthony wist uiteraard van niks, maar ik wilde graag zijn reactie vastleggen voor mijn vlog. Dus ik zette mijn camera neer, hij lag nog in bed en het eerste wat hij zei was: “nee ik zie er nu nog niet uit hoor. Ik wil me eerst even scheren en aankleden.” Snapte ik uiteraard volkomen, maar dit betekende nog langer in zenuwen zitten voor mij. Toen hij klaar was, had ik opnieuw de camera aangedaan, 10 keer gecheckt dat hij daadwerkelijk opnam en vroeg ik hem naast mij te zitten op de bank. Nadat ik hem had verteld wat zijn cadeau was, was hij helemaal excited en hyped. Net als ik. Om 09:00 uur kregen we een heerlijke ontbijtbox bezorgd, maar veel trek hadden we niet door de zenuwen.
10:20: Melden bij Paracentrum Texel
Na allebei geplast te hebben en alles te dubbel checken (camera? Check. Telefoon? Check. Analoge camera? Check. Goede kleding aan? Check.), gingen we naar Paracentrum Texel. Onze studio (de Vlijt) was gesitueerd naast het centrum, en dus konden we er rustig op ons gemak (tien minuten van tevoren) heen. Anthony moest nog zijn verklaring invullen (dat had ik eerder al gedaan) en daarna moesten we wachten op de instructie, samen met een groep mensen. Niels – werkzaam bij Paracentrum Texel, vertelde over alle dingen die we konden verwachten en waar we op moesten letten. De twee woorden: kip en banaan, zijn ons allemaal bijgebleven. Waarbij kip staat voor het vasthouden van je harnas en banaan voor het krommen van je benen om het vliegtuig + je hoofd in de nek leggen van je instructeur.








Onze extreme Tandem Skydive Paracentrum Texel
Mijn hart ging tekeer. Ik kon wel huilen. Ik moest voor de derde keer plassen en ik was ongelofelijk zenuwachtig. En tóch ging ik het doen, samen met Anthony. Onze cameraman + cameravrouw deden een kort interview met ons en ondertussen werden Anthony en ik nogmaals gecheckt. Zo had Anthony een Spaanse instructeur. Ongeveer de zelfde leeftijd en hij had ongeveer 4.000 keer gesprongen. Hij had een leuke klik met hem en ik zag hem genieten. Mijn instructeur was Yoka. Een vriendelijke meneer uit Tsjechië die al meer dan, komtie, 14.000 keer had gesprongen (sinds 1991). Toen hij me dat vertelde wist ik: dit kan niet misgaan.






De lucht in met het vliegtuig
Er zitten géén stoelen in het vliegtuig, je kunt je nergens aan vasthouden en er zit geen deur in. Klinkt best eng hè? Was het ook een beetje, maar omdat je weet dat de instructeurs zo vaak hebben gesprongen (ze doen het 10 keer op een dag) vertrouw je erop dat het goed komt. Je klimt het vliegtuig in en kruipt vervolgens tussen de benen van je instructeur. Ik sprak mezelf streng toe, omdat ik merkte dat ik teveel bezig was met mijn zenuwen. Ik zei mezelf dat ik meer moest genieten van dit moment, omdat het ontzettend gaaf is dat ik dit ging doen en mezelf ging bewijzen dat ik ALLES kan wanneer ik dat wil. Toen we op 13.000 ft hoogte waren (ongeveer 4 kilometer), kreeg ik een bril op en werden de haken aan mijn harnas bevestigd. Tijd om te springen! KIP, BANAAN.


Ik sprong eerst, daarna sprong er een jong meisje en als laatste sprong Anthony.














Een minuut lang vallen was heftig, maar ongelofelijk gaaf! Je weet niet wat je voelt wanneer je het vliegtuig uitspringt en je lichaam gaat direct op standje adrenaline. Mijn ontbijt kwam een beetje naar boven, wat ik uit alle macht probeerde weg te slikken (barfen op je instructeur of cameraman is niet zo gezellig namelijk). Daarnaast had Niels ons van tevoren gezegd dat we erop moesten letten om: 1. Plezier te hebben en 2. Te lachen. Door de zenuwen en stress vergeten veel mensen dat, maar voor de uiteindelijke beelden is het veel leuker wanneer je lacht. Daar hoefde ik gelukkig niet veel moeite voor te doen, want ik had het enorm naar mijn zin. Kort gezegd: de meest bizarre, gave, extreme, memorabele 15 minuten van mijn leven.












Na de sprong
Na onze sprong voelden we ons on top of the world. Vol adrenaline, verwaaid, witte gezichtjes, ietwat misselijk, maar super enthousiast en hyped. Ik (Anthony overigens ook) weet in ieder geval dat ik dit zeker nog eens zou willen doen op een gave plek. Wat betreft Nederland is dit zonder twijfel de mooiste plek om te parachutespringen, omdat je een geweldig uitzicht hebt op Texel en alle andere eilanden. Je ziet de zee, de natuur, bergen, schaapjes, koeien: alles komt voorbij. Een aanrader? 100%! Hieronder deel ik nog wat dingen die niemand je vertelt over parachutespringen…
Wat niemand je vertelt over de Extreme Tandem Skydive Paracentrum Texel
- Neem oordoppen mee!!!! Door de enorme luchtdruk poppen je oren dicht, wat best pijnlijk is. Zowel onze instructeurs als cameramensen hadden oordoppen in, behalve wij. Neem die dus mee en doe ze in, better safe than sorry.Â
- Smeer een dikke vette laag zonnebrandcrème op je gezicht en het liefst ook vaseline op plekken die gevoelig zijn. Door de enorme klap die je maakt, krijgt je huid het effect van een bindweefselmassage x100 en ik had zelf behoorlijk wat bloeduitstortingen (die gelukkig de volgende dag weg waren).
- Trek thermo-ondergoed aan onder je kleding. Wij sprongen namelijk niet in een pak, maar in eigen kleding. We zagen mensen in t-shirt, hoodies… ik zelf had een thermo shirt aan; ski-polo met turtleneck; vest; handschoenen; thermobroek; sneakers. Dit was perfect.
- Anthony was eigenwijs en trok de handschoenen -die ik speciaal voor hem had meegebracht- niet aan (had hij later spijt van). Doe handschoenen aan.
- Daarbij had hij een jack aan met drukknoopjes. Zijn jas kon niet dicht, en dus klapperden deze knoopjes tegen zijn gezicht aan tijdens de sprong. AU! Doe  iets aan wat goed dichtkan en wat geen pijn doet mocht dit tegen je gezicht aankomen.
- Eet van tevoren iets, maar niet te veel. Wanneer je te weinig eet, kun je flauwvallen. Daarbij kan het nog even duren voor je daadwerkelijk springt. Wanneer je teveel eet, kan het naar boven komen door de val.
- Neem een flesje cola mee voor na de sprong. Wij waren beide een beetje misselijk en cola helpt perfect.
Zo gaaf dat jullie dit hebben gedurfd. Enorm stoer. Ik weet niet of ik het aandurf, maar stiekem denk ik er wel over na. In ieder geval ga ik snel een keer naar Texel! Nu al zin in, liefs