“Dat is iets wat ik nooit ga doen”. Toch ga ik hem een cadeau geven wat hij nooit had verwacht. Wij gaan parachutespringen op Texel.  13000ft, 1 minuut lang! Ik weet dat je ongetwijfeld veel vragen hebt bij het lezen van de titel. Want één: wie is Anthony? En twee: je gaat WAT?! En nee… het is geen 1 april grap. Lees snel verder!

Allereerst: wie is Anthony? Dat is mijn vriend/boyfriend/liefde/soulmate hoe je het ook wilt noemen. I’m in LOVE! Hoe we elkaar precies ontmoet hebben is een verhaal voor een andere keer, mocht je dat willen weten natuurlijk…

De mensen die mij kennen weten dat ik ab-so-luut geen daredevil ben wanneer het aankomt op thriller-seeking adventures. Dan heb ik het niet over voor een volle zaal staan en moeten presenteren. Ook niet over het vasthouden van vogelspinnen en slangen
– dat is dan weer iets wat ik kan afstrepen. Nee, dan heb ik het over: achtbanen met loopings, bungyjumpen, van rotsen afspringen, abseilen en parachutespringen.

“Dat zou ik zó graag samen willen doen”

Op onze eerste date hadden mijn vriend en ik het over allerlei onderwerpen. We gingen de diepte in, geen onderwerp was te gek. Trouwen, toekomstplannen, droomvakanties, ons ideale huis en bucketlist dingen. “Wat ik echt nog een keer zou willen doen ooit?” zei hij. “Parachutespringen. Dat zou ik zó graag samen willen doen.” Hell to the no, antwoordde ik. Dat is iets wat ik nooit ga doen, streep die maar van je lijst. Dat was mijn reactie. En toch ga ik mijn vriend een cadeau geven wat hij absoluut niet zou verwachten. Moi included. Laat ik het zo stellen: ik hou van uitpakken, verrassen en out of the box denken.

Zo gezegd, zo gedaan: wij gaan een tandemsprong maken van 13.000ft hoogte, op Texel.

Je doet het maar 1 keer in je leven

WAAROM? Hoor ik je al denken. Omdat ik erover na heb gedacht, over heb gespard met mijn moeder… Zij is degene die mij soms dat ene duwtje geeft om net wat meer lef te hebben en dingen gewoon te doen. “Het is een once in a lifetime ding. Een herinnering voor het leven.” zei ze mij. En misschien doe je het maar 1 keer in je leven. Misschien vaker, we shall see. Hoe dan ook, ik had besloten dat ik het gewoon ging doen. Parachutespringen dus, op Texel.

Ik heb heerlijke herinneringen aan Texel, omdat ik er ooit ben geweest met mijn ouders en toen nog labrador Niels. Ik was een klein meisje en het regende, maar dat maakte niet uit. In mijn gele regenjas rende ik door de weilanden langs de schapen, samen met Niels. Ook gingen we mee met de garnalenboot, waarna ik samen met mijn vader ’s avonds garnalen heb zitten pellen in het huisje dat we toen huurden. Anthony is nog nooit op Texel geweest zei hij. En dus was de keuze snel gemaakt: we gaan voor zijn verjaardag parachutespringen op Texel. Op 13000 ft hoog: de vrije val duurt maar liefst 60 seconden! 

Nu zou het enorm jammer zijn als hij dit artikel zou lezen voordat zijn verjaardag überhaupt in zicht is, maar ik ben er vrijwel zeker van dat hij alweer vergeten is dat ik een blog heb. Er komen nog een aantal artikelen aan, zo vertel ik de volgende keer meer over wat ons te wachten staat en waar je op moet letten bij het springen uit een vliegtuig. En uiteraard komt er naderhand ook nog een verslag online, waarbij ik jullie precies uit de doeken doe over onze ervaring (inclusief fotorapportage).

Ben ik nerveus? JA.
Weet ik dat dit de vetste verrassing ooit gaat zijn? JA.
Ga ik zijn reactie vastleggen op video? UITERAARD.
Abonneer je daarom alvast op mijn YouTube kanaal 😉

Het vervoer is al geregeld, ik mag de auto lenen van Eli – mijn beste vriendin. Nu nog een leuke plek om te verblijven…
Tips? Laat het me weten. Tot snel!